Vanaf november 2018 zal ik elke maand een column schrijven over persoonlijke ontwikkeling op GZNDenzo.
Tegen de berg op….
Aan jezelf werken is als tegen een berg opklimmen…
Op een mooie dag, toen ik 21 was, en dat is lang geleden 🙂 )), besloot ik om een coach te zoeken. Omdat coaching toen alleen nog bestond als sportcoaching kwam ik terecht bij een maatschappelijk werker. Bij haar zette ik mijn eerste schreden tegen de berg op. Vanuit mijn dal, een gebrek aan zelfvertrouwen, zette ik mijn eerste schreden op eigen benen tegen de berg op. Mijn maatschappelijk werkster hielp me vooruit, gaf me goede zetjes, maar ik moest het toch echt zelf doen. Ik kan me nog goed herinneren hoe spannend ik dit vond…op eigen benen kiezen, beslissen en doen. Maar in een coachtraject gaat het vaak zo. Je neemt eerst de beslissing om aan jezelf te werken. En als je eenmaal aan de slag bent ervaren de meeste mensen het als hard werken, fijn en spannend. Een beetje zwoegen en zweten dus.
Vandaag ben ik in Frankrijk en ik maak me klaar voor het evenement Alpe D’HUzes voor het KWF. Ik ben een beetje zenuwachtig, want deze berg is geen kleintje. En toch…ik ga er tegen op. En reken maar dat ik vloek, en zweet en wil afhaken bergopwaarts. Maar net als bij coaching weet ik dat het uitzicht op de berg, na gedane arbeid zo panoramisch mooi kan zijn. En eenmaal op het hoogste punt rol je als vanzelf naar beneden. En…zo heb ik mijn persoonlijke ontwikkelingsprojecten altijd ervaren. het was vaak hard werken om mij nieuw gedrag en nieuwe overtuigingen eigen te maken. En oh oh oh wat smaakte de overwinning zoet als ik dat bereikt had en wat heerlijk om daarna te voelen dat het ook als vanzelf ging….En dat hou ik me 4 juni dan maar voor als ik in de hitte de berg op fiets. Het afdalen smaakt zo zoet!
Persoonlijke ontwikkeling……kil woord
In de laatste week van april ronden ik samen met Bob Kuit het laatste blok af van de training Dansend Leiderschap Goud. Op een geweldige locatie met geweldige mensen zetten we samen de kroon op het werk. Ik blijf expres een beetje vaag want de inhoud van de training staat bol van de verrassingen en dat willen we graag zo houden. Om mensen te trainen in hun persoonlijke ontwikkeling is het heel effectief om ze te prikkelen en uit te dagen. Maar genoeg daarover….Zo helemaal aan het slot zeggen we meestal een paar zinnen. Soms ben ik voorbereid maar soms ook niet. Ik moet je eerlijk zeggen…deze keer niet. Voor de gelegenheid was ik behoorlijk in het goud gekleed. En mensen….ik voelde me mega overdressed. Daar stond ik dan in vol ornaat en onvoorbereid. En opeens wist ik wat ik zo heel graag wilde zeggen, door het goud dus…
Bob en ik hebben in vijf dagen zes mensen uit het bedrijfsleven getraind, aangemoedigd en uitgedaagd in hun persoonlijke ontwikkeling. Iedereen kwam werken aan een eigen doel. Maar dat woord “persoonlijke ontwikkeling” …..wat een kil en koud begrip eigenlijk, vind je ook niet? Bah. Dat staat zo in schril contrast met hoe wij die dagen ervaren. Wij hebben namelijk vijf dagen met gouden mensen gewerkt, en die gouden mensen met ons en elkaar. We hebben het moeilijk gehad maar juist ook veel gouden momenten beleefd. Onze (gouden) tanden bloot gelachen of even grommend een gouden kies laten zien. En wat ik echt goud vind is het volgende. Mensen werken keihard aan hun persoonlijke groei en wat mij elke keer weer raakt is dat mensen liefdevoller worden. En dat vind ik goud. Want het is liefdevol om in jezelf te gaan geloven, om je grens aan te geven, om jezelf uit te dagen, jezelf een schop onder de kont te geven, om iemand anders groei te gunnen met passende en goede feedback, om rust te durven pakken en ook leuke dingen te doen naast al het harde werken. Persoonlijke ontwikkeling is eigenlijk ook terugkeren naar liefdevolle staat en dat vind ik puur goud. En daarom hou ik zo immens veel van mijn werk.
Nog 1 plaats vrij Meer Powervrouw mei
Hoi lieve lezer!
Ik vind het weer fijn om zo’n berichtje de ether in te kunnen sturen dat ik nog 1 plek vrij heb. Natuurlijk vind ik het heerlijk dat mijn training steeds weer volloopt. Het is toch een beetje mijn kindje? Onlangs heb ik een deel van mijn werk af gestoten. Ik had het te druk en verloor focus. Dat voelde niet fijn dus heb ik keuzes gemaakt. De Powervrouwtraining blijft! Ik heb deze 5 jaar geleden met zoveel enthousiasme en liefde gemaakt en ondertussen ook heel veel keren aan alweer veel vrouwen gegeven. Ben jij erbij in mei?
Enthousiaste Powergroet van Pien
Powervrouw versus Innerlijke Criticus
Als Lifecoach krijg ik nog steeds wonderlijke reacties van mensen over mijn vak.
Een kennis vroeg of hij bij mij op de bank moest liggen om zijn leven te analyseren. Hij zou dat nooit doen en al zijn stoere vrienden ook niet. Dat was voor watjes.
Ik heb geen bank in mijn coachruimte en degenen die bij mij komen hebben de moed en het lef om naar zichzelf te willen kijken.
Vorige week vroeg een buurman mij met spottende grijns of het nog een beetje verkocht, mijn handel, ‘die gebakken lucht…’ Ik moest lachen om zijn grappige perspectief en antwoordde dat het heel goed verkocht, mijn gebakken lucht. Zijn grijns veranderde in een beteuterde verwondering. Die had hij niet aan zien komen.
Een Powervrouw draait haar hand niet om voor wat zelfonderzoek.
Weten waar je kracht zit en weten waar je valkuilen op de loer liggen? Dat is Power!
Mahatma Ghandi verwoordde het wijs: “Als menselijke wezens ligt onze grootheid niet in het herscheppen van de wereld maar in het herscheppen van onszelf.”
Onze Powervrouw wil meer uit het leven halen. Ze heeft ambitie en passie en lef en zij komt pas echt uit de verf als we haar bevrijden van onze belemmerende overtuigingen. Want vergis je niet, we zitten boordevol belemmerende overtuigingen. We zijn makkelijker kritisch naar onszelf dan mild en bemoedigend. Hoe lastig is het niet voor ons om een compliment helemaal te ontvangen? Laat staan dat we onszelf eens rooskleurig en liefdevol bejubelen. Not done in Holland. We zijn nog steeds calvinistisch en soms zelfs een beetje zuur. Doorbreken die hap! Anders wordt het nooit wat met onze Powervrouw.
Denk niet dat jij uniek bent, en dat jij alleen worstelt met onzekerheid, twijfel, kritiek, en angst. Join the club! Jij hebt het echt niet uitgevonden.
De kritiek op onszelf is een menselijk beschermingsmechanisme. Hoe kan het dat je jezelf beschermt door zo kritisch te zijn? Het is een paradox. En dat maakt het ook zo moeilijk te tackelen.
In essentie komt het hier op neer: als je eerst jezelf afwijst doet de afwijzing van de ander niet zo’n pijn. Je hebt jezelf al afgeschermd. Je wist al dat jij niet goed genoeg was, want dat hou je jezelf botweg voor. Een dergelijke overtuiging belemmert je groei en bloei.
Zoals de Powervrouw een deel is ons, is de Innerlijke Criticus dat ook. En hij is een sterk en machtig deel. Hij is bij ons sinds onze jonge jaren. Je Innerlijke Criticus zorgt ervoor dat je die dingen doet die waarborgen dat je door je ouders en andere belangrijke mensen in je leven geliefd bent en gewaardeerd wordt. Je gedraagt je volgens hun waarden en normen. Hij waarschuwt je als je daar vanaf dreigt te wijken. “Pas op, kijk uit, dat kun je beter niet doen, want anders hoor je er niet meer bij.” Daarom slik je gevoelens in, kwetsbaarheden, angst en je verlangens wellicht. Je past je als kind dus aan én je innerlijke criticus helpt daarmee. Niets aan de hand totdat je merkt dat je meer wil maar het niet durft.
En dan nog zo’n paradox van de Innerlijke criticus: of hij legt de lat heel hoog en jaagt je op met het risico op faalangst en blokkades of hij houd je tegen en zorgt dat je überhaupt niet tot actie overgaat. In het ene geval laat hij je streven naar perfectie omdat je anders onbenullig bezig bent en zult worden afgewezen. In het andere geval zegt hij je vooral niet je nek uit te steken, risico te nemen omdat de kans klein is dat je slaagt. Dan kan je beter niets doen. Nou…lekker dan! Welke kies je?
Je begrijpt dat jouw Powervrouw echt geen baat heeft bij die strenge jongen. Wil je je Powervrouw meer ruimte geven dan zul je naar binnen moeten gaan en je bewust moeten worden van de innerlijke kritiek waarmee je jezelf denkt te beschermen. Het is een moeilijk stuk want het is niet leuk om te zien en te voelen dat je jezelf tekort doet. Vraag je maar eens af of jij jezelf waarden en normen oplegt waar eigenlijk meer last van hebt dan lol? Is het wel zo goed voor jou dat je altijd en overal perfectie eist van jezelf? Wat kost dat je? En wat brengt het jou dat je zoveel mòet en dat het nóóit genoeg is? Waarom zou je dat toch allemaal doen?
De weg naar binnen is lastig maar ook prachtig. Zelfkennis is innerlijke leiderschap. Welke Powervrouw wil dat nou niet?
En hey, no guts….no glory.
