That's Lifecoach

  • Home
  • Visie
  • Over Pien
  • Tarieven
  • Contact
  • Blog

10 januari 2019 by pien

Pas op voor vergelijken!

Column januari 2019 voor www.GZNDenzo.nl

Pas op voor ‘de vergelijker’.

We vergelijken meer dan we denken. Jij waarschijnlijk ook. Hier is je innerlijke criticus weer aan het werk. Hij helpt je om op te vallen of om dat juist te voorkomen. Herken je de volgende scene?

Feestje…
Je bent je aan het voorbereiden om naar een feest te gaan. Aan zin ontbreekt het niet! Je kiest een jurk en leuke schoenen en frunnikt in meer of mindere mate aan je haar. Wat make-up voor de finishing touch. Een laatste check in de spiegel levert jouw goedkeuring op mét glimlach. Niet slecht, best goed zelfs! Je vertrekt naar het feest….

Innerlijke criticus…
Waar je zojuist nog in volle tevredenheid met je looks en je lieve zelf bent vertrokken kruipt stilletjes en bijna ongemerkt je innerlijke criticus in je mouw, op je knot of je schouder. Eenmaal in het feestgedruis kijkt hij met spiedende ogen rond. Hoe zie jij eruit in vergelijking met de anderen feestvarkens? Ben je uniek genoeg, mooi, slank, modern genoeg of val je te erg op met je blosjes, je trui met felle kleuren, of je lange neus?

Vergelijken…
In gedachten kijk je met je innerlijke criticus mee naar je omgeving:
-Ha, die heeft een gedateerde jurk aan… (En je voelt je goed)
-Oh…zij is wel wat dikker geworden, daar zitten wat kilootjes aan. (En je voelt je nog beter)
-Oh, zij wordt al grijs! (Jij voelt je jong, jonger, jongst)

Vol zelfvertrouwen meng je je in gesprekken. Het is natuurlijk niet fijn om zo kritisch naar anderen te kijken maar als je er zelf in de vergelijking beter af komt voelt het best goed. Je hebt het naar je zin. Maar al snel vergelijkt je innerlijke criticus de andere kant op. Hij pakt zijn vergrootglas en spiedt met zijn kritische oog naar jouw onvolkomenheden in vergelijking met anderen.

-Ahum…zij is al zwanger! En jij kan nog niet eens kiezen wie je het leukst vindt, Teun of Felix. Wat een rare ben je toch. Alles duurt zo lang bij jou. (Au)
-O mijn god, je staat even alleen met je glas champagne. Kijk iedereen is gezellig in gesprek met elkaar. Je staat alleen omdat je een rare bent. Jij moet moeite doen om erbij te horen. (Au au)
-Zij is zo slim en sterk. Ze heeft haar eigen bedrijf gestart. Daar sta je dan met je loondienst baantje…grijze bange muis. (oei au au)
-Wat heeft zij toch slanke lange benen. Die korte pootjes van jezelf lijden onder jouw gebrek aan sportdiscipline. (aaaah, au au, hou op)

En weg is je zelfvertrouwen. De ontwapende tevreden lach die je thuis nog in de spiegel zag heeft je gezicht verlaten. De onbewuste losheid en het plezier waarmee je het feestgezelschap tegemoet trad is weg. Je voelt je wat geschrokken, wat stijfjes ook…

Blijf bij jezelf…
Ik heb zelf trouwens een recent goed voorbeeld van het nare effect van de vergelijker. Ik volg een intensieve cursus illustreren. Samen met 12 andere cursisten werk ik me het rambam aan alle opdrachten en uitdagingen. Als ik mijn innerlijke criticus, de vergelijker, moet geloven, moet ik stoppen. De anderen zijn veel beter en verder. Het zal nooit wat met me worden. Zij zijn natuurtalenten en ik moet alles aanleren. Als ik hem geloof blokkeer ik subiet. Dan voel ik angst en de lol is ver te zoeken. Maar als ik loslaat wat zij kunnen en me focus op mijn plezier en de stapjes in mijn ontwikkeling, heb ik veel minder last van mijn veronderstelde achterstand. Als ik maar stop met vergelijken en bij mezelf blijf hou ik plezier. Soms help ik mezelf door niet online te gaan tot ik mijn eigen werk af heb. Zo kan de vergelijker mij niet afkraken en mijn plezier om zeep helpen.

Hulp van de wal in de sloot…
Met vergelijken hoopt je innerlijke criticus je te helpen. Door te laten zien hoe goed, mooi of geweldig de ander is hoopt hij je aan te sporen om ook zo te worden. Diep daaronder zit de pijnlijke overtuiging dat je nog niet goed genoeg bent. Dus waar je gebrek aan zelfvertrouwen en eigenwaarde maakt dat je met hulp van je innerlijke criticus erg op de ander let, is het omgekeerde ook waar. Het vergelijken haalt je zelfvertrouwen alleen maar onderuit.

Ik wens je in 2019 dat je jezelf en wat je doet minder vergelijkt. Durf meer te vertrouwen op je blauwdruk en volg je eigen weg, in je eigen tempo.

“Groeien is niet groter worden, maar je bewust worden van je grootsheid.” Boeddha

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Filed Under: Blogbericht Tagged With: authenticiteit, innerlijke criticus, ongezond om te vergelijken, Vergelijken, zelfvertrouwen

10 januari 2019 by pien

Herken je innerlijke criticus, kies zelf!

Column voor GZNDenzo december 2018

Herken je innerlijke criticus, kies zelf

In mijn columns voor GZNDenzo zal ik het vaker hebben over onze innerlijke criticus. Wellicht heb je nog nooit van het begrip gehoord dus hier volgt een korte uitleg. Ik vermoed dat je wel iets zal herkennen.

Wat is je innerlijke criticus
Je innerlijke criticus waarschuwt je op verschillende manieren. Het is het stemmetje in je hoofd wat allerlei kritische dingen roept. Het zegt dat je nog niet goed genoeg bent in vergelijking met anderen, of dat je niet zo “lui” moet zijn als je hondsmoe bent. Je innerlijke criticus kan je ook het gevoel geven van schuld en schaamte dat je anders bent, te gevoelig en kwetsbaar of dat je tekort schiet als mens in wat je doet. Je innerlijke criticus stuurt je ook pijnlijke beelden in je hoofd die je laten zien dat je wordt uitgespuugd, uitgelachen, zal falen. De Amerikaanse hebben ook een mooie term voor dit paradoxale mechanisme: your inner judge.

Paradox
Het beschermende mechanisme van onze innerlijke criticus is een paradox. Aan de ene kant beschermt het je door ervoor te zorgen dat je niet uit de toon valt en makkelijker in je sociale omgeving wordt opgenomen. Aan de andere kant kan het je enorm bekritiseren en je belemmeren.

Een voorbeeld
Janet* is een sterke vrouw met een mooie carrière. Ze is scherp en intelligent en ze komt daadkrachtig over. Ongewild en buiten haar schuld komt ze in een vervelend conflict terecht op haar werk. Ze raakt er gestrest en uitgeput van en klopt bij mij aan. Op een dag moet ze in gesprek met betrokkenen om haar kant van het conflict toe te lichten. Ze zegt daarover dat ze het puur rationeel moet houden en geen enkele emoties mag tonen. Ik vraag me echter hardop af of haar boodschap zo wel gaat overkomen en impact zal hebben.

Ik ga een gesprek aan met haar want ik weet inmiddels dat ze een reus van een innerlijke criticus heeft op haar kwetsbare gevoelswereld. Eerst stel ik haar gerust dat het niet mijn bedoeling is om haar snikkend en snotterend haar verhaal te laten doen.

We staan nog even stil bij haar opvoeding en dat zij werd gestimuleerd om kwetsbaarheden te ontkennen en de kracht van denken en intellect goed te benutten. Kwetsbare gevoelens redeneert ze inmiddels in een flits van een seconde de deur uit. Daarmee bagatelliseert ze belangrijke zaken, waarmee ze soms erg onduidelijk overkomt, merk ik zelf.

We bekijken samen of de koele zakelijke benadering impact zal hebben en haar doel zal dienen. Janet wil immers begrepen worden, oplossingen vinden en vooral blijven werken omdat ze zo van haar werk houdt en haar werkgever waardeert.

Vervolgens onderzoeken we wat ze allemaal voelt en gevoeld heeft gedurende dit slepende conflict. Met hulpmiddelen hebben we snel een hele waslijst van gevoelens genoteerd. Dat zet sowieso aan het denken. We leggen vervolgens de loep op waar Janet dan behoefte aan heeft. Want als je weet wat je voelt, weet je doorgaans ook waar je behoefte aan hebt.

Ze ziet dat het niet goed is om te doen alsof ze niet geraakt is. Maar ja…dit is wel heel kwetsbaar laat haar innerlijke criticus haar voelen en weten. Ze wil toch immers krachtig zijn? Dus wat nu?

We kiezen vervolgens wat ze wel en wat niet wil benoemen. Je hoeft immers niet volledige openheid te geven over je kwetsbare gevoelens. Het is goed om zorgvuldig te kiezen wat je benoemt om duidelijk en krachtig kwetsbaar te durven zijn. Ze realiseert zich nu dat het benoemen van gevoelens niet perse hoeft te betekenen dat ze als een dweil snikkend over de tafel hangt tijdens het gesprek. Dat was haar grootste angst. Ze begrijpt dat haar innerlijke criticus lang heeft geroepen dat gevoelens gevaarlijk zijn omdat er geen bedding was thuis. Het leven was hard en je moest doorzetten. Niet piepen maar doorgaan.

Janet neemt een dapper besluit. Ze wil haar boodschap met kracht en impact brengen. Ze heeft haar verhaal zorgvuldig voorbereid. In plaats van een zakelijk en kil betoog laat ze ruimte voor het tonen van haar gevoelens en weet ze daarmee haar toehoorders te bereiken. Deze authentieke benadering heeft de impact waar ze op hoopte. Ze is enorm blij met het resultaat.

Het gaat er dus niet om je je gevoel er helemaal en ongecensureerd moet uitgooien. Een keuze maken om bepaalde gevoelens zorgvuldig te verwoorden helpt je om je boodschap met impact over te brengen.

Luister jij naar je innerlijke criticus? Neem hem niet al te serieus. Herken hem en zijn geconditioneerde overtuigingen. Vervolgens; make up your own mind!

“Om ons te bevrijden moeten eerst begrijpen wat ons gevangen houdt.” Hajo Banzhaf

*Om privacy te waarborgen is de naam van mijn coachee veranderd.

 

Filed Under: Blogbericht Tagged With: beschermingsmechanisme, gevoel tonen, innerlijke criticus, kwetsbaar opstellen, paradox

16 juni 2016 by pien

Huh, doe ik het wél goed?

Perfectionisme

Bij That’s Lifecoach komen veel perfectionisten. We zoeken samen uit waar perfectionisme een kracht is en waar het een valkuil wordt in leven en werk. Perfectionisme heeft echter heel veel gezichten. Dat weet ik dus ik probeer er scherp op te zijn. It takes one to know one…

Coachee Frans (een alias uiteraard) kwam voor het eerst bij That’s Lifecoach in 2010 omdat hij al zijn gevoelens wilde leren kennen. Niet alleen de stoere. Hij werkte leergierig aan zichzelf en maakte een flinke slag. In de jaren die volgden ging hij volhardend met zijn thema verder. In 2014 volgde hij een training van That’s Lifecoach die hem ook weer verder hielp in zijn persoonlijke ontwikkeling. Onlangs belde hij opnieuw want dat voelen ging niet zo best, volgens zijn zeggen. Ik was eigenlijk stom verbaasd.
Toen hij arriveerde hebben we eerst lekker in het zonnetje koffie gedronken en luisterde ik naar zijn verhaal. Het probleem werd me helder. Hij voelde juist heel veel maar zijn perfectionist had hem onbewust flink en pijnlijk in de tang. Toen we naar mijn werkruimte liepen en hij lekker zat stelde ik de volgende vragen:
“Hoe perfect moet jij voelen? Hoe perfect moet jij zijn?” Hij werd er stil van…. We kwamen tot de conclusie dat hij heel veel voelt, zelfs heel gevoelig is, maar het niet altijd meteen helder heeft. De perfectionist wilde al die tijd in zijn proces van persoonlijke ontwikkeling dat hij ook dit voelen en weten perfect onder de knie zou krijgen. Nu we die angel eruit hadden besefte hij dat hij de tijd mocht nemen om te voelen en te begrijpen. Dagen indien nodig, weken zelfs!
Er rolde een traan van opluchting over zijn wangen toen hij besefte hoeveel hij de laatste jaren bereikt had. “Huh, dus ik doe het best wél goed”, zei hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. Hij besloot ter plekke, voor eens en altijd, dat hij kon voelen en dat hij er de tijd voor mocht nemen. Ik zag de perfectionist van zijn schouder glijden terwijl hij een zucht van verlichting slaakte.
We werden allebei heel rustig en kalm. Moesten we hier nog heel lang over doorpraten? We vonden beide van niet. Hij verliet mijn praktijk stapte met zijn jasje over de schouder in zijn stoere auto en reed op z’n gemakje de zon tegemoet.

Filed Under: Blogbericht Tagged With: gevoelens, innerlijke criticus, perfectionisme, voelen

10 maart 2014 by pien

Nog 1 plaats vrij Meer Powervrouw mei

Hoi lieve lezer!

Ik vind het weer fijn om zo’n berichtje de ether in te kunnen sturen dat ik nog 1 plek vrij heb. Natuurlijk vind ik het heerlijk dat mijn training steeds weer volloopt. Het is toch een beetje mijn kindje? Onlangs heb ik een deel van mijn werk af gestoten. Ik had het te druk en verloor focus. Dat voelde niet fijn dus heb ik keuzes gemaakt. De Powervrouwtraining blijft! Ik heb deze 5 jaar geleden met zoveel enthousiasme en liefde gemaakt en ondertussen ook heel veel keren aan alweer veel vrouwen gegeven. Ben jij erbij in mei?

Enthousiaste Powergroet van Pien

Filed Under: Blogbericht, Nieuws Tagged With: comfortzone, groeizone, innerlijke criticus, mildheid, persoonlijke groei, power, powervrouw, powervrouwen, training, vrouw

10 april 2010 by pien

Powervrouw versus Innerlijke Criticus

Als Lifecoach krijg ik nog steeds wonderlijke reacties van mensen over mijn vak.

Een kennis vroeg of hij bij mij op de bank moest liggen om zijn leven te analyseren. Hij zou dat nooit doen en al zijn stoere vrienden ook niet. Dat was voor watjes.
Ik heb geen bank in mijn coachruimte en degenen die bij mij komen hebben de moed en het lef om naar zichzelf te willen kijken.
Vorige week vroeg een buurman mij met spottende grijns of het nog een beetje verkocht, mijn handel, ‘die gebakken lucht…’ Ik moest lachen om zijn grappige perspectief en antwoordde dat het heel goed verkocht, mijn gebakken lucht. Zijn grijns veranderde in een beteuterde verwondering. Die had hij niet aan zien komen.

Een Powervrouw draait haar hand niet om voor wat zelfonderzoek.
Weten waar je kracht zit en weten waar je valkuilen op de loer liggen? Dat is Power!
Mahatma Ghandi verwoordde het wijs: “Als menselijke wezens ligt onze grootheid niet in het herscheppen van de wereld maar in het herscheppen van onszelf.”
Onze Powervrouw wil meer uit het leven halen. Ze heeft ambitie en passie en lef en zij komt pas echt uit de verf als we haar bevrijden van onze belemmerende overtuigingen. Want vergis je niet, we zitten boordevol belemmerende overtuigingen. We zijn makkelijker kritisch naar onszelf dan mild en bemoedigend. Hoe lastig is het niet voor ons om een compliment helemaal te ontvangen? Laat staan dat we onszelf eens rooskleurig en liefdevol bejubelen. Not done in Holland. We zijn nog steeds calvinistisch en soms zelfs een beetje zuur. Doorbreken die hap! Anders wordt het nooit wat met onze Powervrouw.

Denk niet dat jij uniek bent, en dat jij alleen worstelt met onzekerheid, twijfel, kritiek, en angst. Join the club! Jij hebt het echt niet uitgevonden.
De kritiek op onszelf is een menselijk beschermingsmechanisme. Hoe kan het dat je jezelf beschermt door zo kritisch te zijn? Het is een paradox. En dat maakt het ook zo moeilijk te tackelen.

In essentie komt het hier op neer: als je eerst jezelf afwijst doet de afwijzing van de ander niet zo’n pijn. Je hebt jezelf al afgeschermd. Je wist al dat jij niet goed genoeg was, want dat hou je jezelf botweg voor. Een dergelijke overtuiging belemmert je groei en bloei.
Zoals de Powervrouw een deel is ons, is de Innerlijke Criticus dat ook. En hij is een sterk en machtig deel. Hij is bij ons sinds onze jonge jaren. Je Innerlijke Criticus zorgt ervoor dat je die dingen doet die waarborgen dat je door je ouders en andere belangrijke mensen in je leven geliefd bent en gewaardeerd wordt. Je gedraagt je volgens hun waarden en normen. Hij waarschuwt je als je daar vanaf dreigt te wijken. “Pas op, kijk uit, dat kun je beter niet doen, want anders hoor je er niet meer bij.” Daarom slik je gevoelens in, kwetsbaarheden, angst en je verlangens wellicht. Je past je als kind dus aan én je innerlijke criticus helpt daarmee. Niets aan de hand totdat je merkt dat je meer wil maar het niet durft.

En dan nog zo’n paradox van de Innerlijke criticus: of hij legt de lat heel hoog en jaagt je op met het risico op faalangst en blokkades of hij houd je tegen en zorgt dat je überhaupt niet tot actie overgaat. In het ene geval laat hij je streven naar perfectie omdat je anders onbenullig bezig bent en zult worden afgewezen. In het andere geval zegt hij je vooral niet je nek uit te steken, risico te nemen omdat de kans klein is dat je slaagt. Dan kan je beter niets doen. Nou…lekker dan! Welke kies je?

Je begrijpt dat jouw Powervrouw echt geen baat heeft bij die strenge jongen. Wil je je Powervrouw meer ruimte geven dan zul je naar binnen moeten gaan en je bewust moeten worden van de innerlijke kritiek waarmee je jezelf denkt te beschermen. Het is een moeilijk stuk want het is niet leuk om te zien en te voelen dat je jezelf tekort doet. Vraag je maar eens af of jij jezelf waarden en normen oplegt waar eigenlijk meer last van hebt dan lol? Is het wel zo goed voor jou dat je altijd en overal perfectie eist van jezelf? Wat kost dat je? En wat brengt het jou dat je zoveel mòet en dat het nóóit genoeg is? Waarom zou je dat toch allemaal doen?

De weg naar binnen is lastig maar ook prachtig. Zelfkennis is innerlijke leiderschap. Welke Powervrouw wil dat nou niet?
En hey, no guts….no glory.

Filed Under: Blogbericht Tagged With: innerlijk leiderschap, innerlijke criticus, moed, persoonlijke groei, powervrouw

Meest recente berichten

  • Vrouw Hollen en Doorgaan
  • Bijzonder Gewoon
  • Verander je partner niet. Begin bij jezelf!
  • Zomers leesvoer
  • Pitch video

That’s Lifecoach
Pien Hoogland
Breudijk 53
3481 LN Harmelen
tel: 06-21507230

SiteLock 

 

 

 

Partners

Samenwerkende partners.

That’s Lifecoach werkt samen met partners. De meeste zijn gespecialiseerd in een bepaald thema dat vaak een mooie aanvulling is op je werk bij That’s Lifecoach. Alle partners delen de filosofie van That’s Lifecoach.

www.massagepraktijk-utrecht.nl Holistisch masseur Jenneke Oskam. Utrecht/Leidsche Rijn
www.samenfier.nl Pedagoge, coach en trainer van kinderen en tieners Marloes Bouman, Woerden
www.jouwpalet.nl Jolanda de Kok laat zien wie je bent met kledingadvies.
www.nobco.nl De nederlandse orde van beroepscoaches.
www.gzndenzo.nl GZNDenzo is een platform voor ambitieuze vrouwen.
www.atma.nl Atma is een opleidingsinstituut voor Lifecoaching.

Zoek

Privacyverklaring

In onze coachpraktijk verwerken wij gegevens. Hoe we met jouw persoonsgegevens omgaan lees je in deze privacyverklaring.

NOBCO_logo_senior_practitionereia-senior-practitioner-logo

Copyright © 2022 · Executive Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in