Jonge mensen leggen de lat vaak veel te hoog in hun streven om bijzonder te zijn. In de opbouw van hun leven denken ze vaak dat bijzonder zijn nodig is. Niet voor niets is er een grote groep jonge mensen die overspannen raakt. Veel van hen gaan gebukt onder de volgende thema’s:
Hoe voorkom je dat je dat jij en leven gewoontjes zijn?
Hoe word je bijzonder?
O zo bijzonder!
Excelleren lijkt de norm. Er wordt hard gewerkt aan bijzonder aantrekkelijk zijn, bijzondere uitgaansavonturen, bijzondere reizen die bijzonder veel kosten, bijzonder wonen, het meest bijzondere uit jezelf halen, een bijzonder carrière hebben, veel verdienen, opvallen, een you-tube kanaal hebben met bijzonder veel volgers, enzovoort. En o wee als dat niet lukt. Jij grijze muis! De maat is: exceptioneel, apart, opmerkelijk, origineel, speciaal, uniek, uitmuntend en markant.
Everything but normal!
Gewoon?
Maar wat is gewoon eigenlijk? In woordenboeken vond ik begrippen als alledaags, zonder klasse, gangbaar en gebruikelijk. Het is voor veel jonge mensen een schrikbeeld om gewoon te zijn, dus saai en alledaags. Nu kan ik die zoektocht om “met je kop boven het maaiveld uit willen steken” ook wel waarderen hoor. Het is een gezonde tegenbeweging op dat calvinistische Hollandse “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg”. Dus van mij mag een mens bijzonder zijn. Leuk toch? Maar sla niet door!
In dat kader bleef mijn oog hangen op nóg een betekenis van het woord ‘gewoon’: ongekunsteld! Dekt dit woord niet de lading van wat er mis gaat in het leven van jongen overspannen mensen?
Ongekunsteld of geforceerd
Misschien voel je het al bij jezelf. In het streven je te onderscheiden ga je over tot gekunsteld gedrag waarbij je jezelf dikwijls forceert. Je doet je anders voor dan je bent. Je geeft meer uit dan je kunt. Je werkt harder dan je aankan. Je verloochent gevoelens van stress, vermoeidheid en misschien zelfs wel je sluimerend verlangen naar gewoon wat minder.
Als je aan de laatste gevoelens toegeeft voelt het alsof je stil komt te staan en kleurloos ten onder gaat in de grauwheid der saaiheid. Maar is dat wel zo?
De stille kracht van ongekunsteld voorwaarts
Stel dat je je meer afstemt op wie je bent. Dus niet op wat je in je hoofd het liefst wilt zijn.
Stel dat je beter afstemt op wat je nu kunt . Dus niet op wat je in hoofd al moet kunnen.
Stel dat je ongekunsteld, dus gewoon, besluit dat je jezelf niet langer forceert, maar stap voor stap de tijd gaat neemt die groei nu eenmaal vraagt. Je hebt immers nog een heel leven voor je om te herkennen en erkennen wat jou ongekunsteld uniek en bijzonder maakt. Als je jezelf uitdaagt om geleidelijk te groeien zal je niet snel in de valkuil van een burn-out stappen.
Gezonde basis
Ja, je hebt gelijk. Dat vraagt een veilige basis, zelfkennis en zelfvertrouwen. Mocht je dat in meer of mindere mate missen, lees dan eens een boek over persoonlijke ontwikkeling. Er zijn zoveel ‘gewone’ goed leesbare boeken geschreven over eigenwaarde en zelfvertrouwen. Gewoon jezelf zijn moet je durven. Je kunt ook een coach zoeken die een goede neus heeft voor de genoemde valkuilen, maar je helpt te groeien in wat jou bijzonder maakt. Een goede coach zet jou vol bemoediging op jouw unieke pad vooruit.
Dikke kans dat je hard moet werken, maar je zult het verschil leren tussen gekunsteld en ongekunsteld, geforceerd versus moeiteloos of lekker inspannend.
Je bent het al
Onthoud altijd, always, immer; je bent het al!!! Het is heel gewoon om net als de meeste andere mensen, zoekend te zijn en wat van je leven te willen maken. Maar je bent al bijzonder. In wie je nu al bent, in wat je hebt overwonnen en doorstaan, in wat je betekent voor je vrienden en familie en in het doel dat je jezelf stelt.
Je bent al bijzonder. En je kunt uiteraard op zoek naar meer als je dat wil. Als je het ongekunsteld kunt houden, dichter bij jezelf blijft, en jezelf niet forceert ga je waarschijnlijk nog sneller ook.
“Te ver doorschieten is net zo verkeerd als te vroeg opgeven.“
Confucius
Pien Hoogland
www.thatslifecoach.nl
