2014 is begonnen. Ik slaak al dagen zuchten van verlichting. Ik ben blij dat het getal 13 eruit is. Ben ik dan zo bijgelovig? Ik denk van niet. Maar toch, 2013 was me het jaartje wel. Ik vond het een stormachtig jaar met scherpe kantjes. Soms sneed het me scherp en pijnlijk door merg en been.
Een goed voorbeeld daarvan is de zorg om mijn kinderen afgelopen jaar.
Als moeder wil ik het liefst dat mijn kinderen altijd gelukkig zijn en voorspoed ervaren. Ik wil per se dat alles voor hen van een leien dakje gaat. Maar zo gaat het niet hier op aarde. Dat vind ik nogl storend en bijzonder jammer. Waarom worden we toch niet vroegwijs, bijdehand, liefdevol en heel geboren? Dat zou een hoop ellende en gespartel voorkomen. Maar nee, we worden niet alleen bloot geboren, maar ook nog nakend onwetend. De clou van dit gedoe is dat we gelouterd worden door ervaringen. Wij mensen hebben scherpe kantjes nodig om te groeien en wijzer te worden. Zo jammer.
Enfin…terug naar 2013 en de zorg om mijn volwassen kroost. Mijn oma waarschuwde me 40 jaar geleden al: “Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen”.
Mijn kinderen spartelden wat in het leven in 2013. Hun goed recht. Maar ik schoot als goed geaarde control freak in de kramp en ging redderen, schipperen, vliegen, troosten, oplossen. Het hielp wellicht een beetje, maar soms hielp het mijn kinderen zelfs helemaal niet. Of liever gezegd, ik hielp ze ook wel van de wal in de sloot met al mijn gebemoei.
Cowboy. Achteraf bekeken kwam er ergens in 2013 een cowboy voorbij die mij aanzag voor een paard (Inderdaad, ik wil liever niet met een koe worden vergeleken). Hij brandmerkte mij en schroeide het woord “loslaten” op mijn voorhoofd zodat ik bij de rest van zijn kudde (moeders) zou horen… Ik leerde dat ik mag zorgen, liefhebben, opvangen, maar ook dat ik op tijd moet ook kunnen loslaten! Ook mijn kinderen mogen immers steken laten vallen, het niet weten, tegenspoed ervaren, zoeken, een beetje aanklooien…Want van al die rafeltjes en scherpe kantjes worden ook zij wijzer en sterker. Net als ik, net als jij…
Zakelijk heb ik 2013 eveneens als onstuimig ervaren. Er waren veel mooie én moeilijke uitdagingen. Ik stapte dapper uit mijn comfortzone. Er ging veel goed. Soms moest ik een flinke vuist maken, soms kon ik een engel zijn. Ik heb ook wel steken laten vallen. Er was hier echter geen cowboy nodig met zijn brandmerk die mij terugbracht naar de kudde. Ik besefte dat ik de kudde was. Ik hoorde bij de mensen, besefte ik maar weer eens. En de mensen maken fouten, glijden uit, krabbelen dan weer op om het nog eens te proberen. Beter, wijzer, ervaren, doorleefder. Niet dat ik het met deze gang van zaken op aarde eens ben, maar dat heb ik al gezegd…
Nu is 2014 aangebroken. Die 14 klinkt me gelikt, soepel en zacht in de oren. In 2014 ga ik mijn groei die in 2013 werd gezaaid door scherpte en gedoe oogsten en daar ga ik flink van genieten. En ik hoop dat alle mensen dat doen die in 2013 scherpte en tegenslag hebben ervaren.
Robert Louis Stevenson, een schotse schrijver die leefde van 1850 tot 1894 schreef:
“Beoordeel de dag niet altijd op wat je hebt geoogst maar ook eens op de zaden die je hebt geplant”
Mocht je in 2013 scherpte hebben ervaren, besef dan dat je hebt gezaaid en vergeet vooral niet je oogst binnen te halen in 2014.
